Пролетното издание на Моден викенд Скопје 2018 заврши синоќа со пет ревии во Националната и универзитетска библиотека „Св.Климент Охридски“ - Скопје.
Се претставија Сара Реџиќ со колекцијата „La vie en rose“, брендот „YILKA BRADA“ од Косово со колекцијата „Modish“, Јагода Пачемска од арт-студиото „Фа-Бу“, деби колекцијата „Будење“ на „Ателје Магдалена“ и Олгица Ѓоргиева со „Destination“, инспирирана од книгата „Мемоарите на една гејша” од Артур Голден.
Заокружена е уште една сезона на единствената платформа за промоција на домашните дизајнери и гостувања на регионалните модни имиња, под мотото „Што ја храни вашата имагинација?“, па неизбежно беше да се постави прашањето Дали модната сцена одговори на ова прашање? Одговорот е комплексен. Неоспорно е дека имагинација, желба и креативност има, но реализацијата заостанува зад желбата. Модниот викенд веќе 17-та сезона континуирано егзистира, но не напредува. Понавачите добро се сеќаваат на сезоните кога програмата изобилуваше и со квантитет и со квалитет, како во поглед на ревии, етаблирани дизајнерски имиња, така и во содржина на споредни настани, како работилници, дебати, гостувања на професионалци од пошироката модна индустрија, а и разновидност на публиката. Изминативе сезони се чини дека филтерот е сѐ поширок, а учесниците и публиката помалку мотивирани.
Секако, настанот мора да го гледаме и низ пошироката призма на општествено-економските случувања во земјата и регионот, а сепак минатото покажало дека во потешки услови, желбата и трудот за создавање, истакнување и освојување биле уште посилни. Изреката дека успехот е 10% талент и 90% напорна работа се покажува како точна, па се отвора прашањето, што го поткопува стремежот во нашата ранлива модна индустрија? Како потенцијални одговори (или теми на дискусија) се недостигот на средства, конструктивна и издржана критика, конкурентност на пазарот и поволна клима за развивање на поширока модна заедница.
Во есенското издание на FWSK во 2013 година, дизајнерката Стефанија Насеска на пистата го постави прашањето „Шчо напраифме?“ (со македонската мода), односно до каде стигнавме? Пет години подоцна прашањето е поделикатно, а брановите што ги проструи Насеска стивнаа во расцепкани разговори низ модните кругови меѓу две ревии или две сезони.
Изминатите три вечери имавме можност да погледнеме созреани дизајнерски изрази, како од младите и надежни дизајнери, така и од докажани дизајнерски имиња, но и обиди да се биде дизајнер или да се одржи името на брендот. Без најмала намера да го поткопам ентузијазмот што сѐ уште вирее и успехот да се одржи барем континуитет и да не се отвора празнина што ќе создаде уште поголем вакуум на сцената, ќе кажам дека мојата имагинација ја храни желбата да видам поголема посветеност, попркосна храброст и неконформизам кога станува збор за создавање уметност како што е модата.
Во тој дух, и во насока на надежноста и неисцрпната имагинација, ќе ја издвојам ревијата за најновата колекција на младата дизајнерка Сара Реџиќ, насловена „La vie en rose“. Реџиќ, која твори под брендот Sari Gi, од сезона во сезона покажува дека дефинитивно е име што треба будно да се следи и повторно покажа содржајна, богата и беспрекорно изработена колекција, во нејзиниот препознатлив романтичарско-боемски шарм. Позната по женствените ретро силуети, богатството од бои и дезени и примената на рачни доработки, Реџиќ синоќа отиде еден чекор понатаму, најавувајќи дека нејзиниот дизајнерски израз созрева и не се плаши да посегне по нови силуети и кроеви.
Таа вели дека „Жените се херои на секојдневието. Во природата на секоја жена постои едно 'розово’ катче. За да успее да го преброди денот, обврските, животот, жената има потреба одвреме-навреме да побегне во својот 'живот во розово’, да блесне, да зачекори како кралица. Токму таму е нејзиниот 'La vie en rose’ свет од кој црпи сила на животот и светот да гледа со розови очила.“ Нејзината порака беше јасно пренесена – влеговме во розовиот свет да нацрпиме имагинација и енергија и да излеземе похрабри, поинспирирани и надежно, да блеснеме во вистинскиот свет.
Фото: Ани Дими
