Научниците забележале дека Месечината се намалила и дека овој процес сè уште трае, што ќе влијае на човечките мисии на овој сателит на Земјата.
Анализата на податоците собрани од лунарниот орбитер на НАСА покажува дека Месечината систематски се намалува, што научниците веруваат дека веројатно е резултат на ладење на нејзиното јадро.
Тоа води не само до создавање на нови пукнатини на површината на Месечината, туку и до чести потреси, наведуваат научните портали.
Истражувачите откриле дека потресите се една од причините поради кои обемот на Месечината се намалил за повеќе од 50 метри во последните неколку стотици милиони години.
Со цел да утврдат колку потресите всушност влијаат на стабилноста на Месечината, научниците ги споредија податоците од ерата на мисиите Apollo во 60-тите и 70-тите.
Како што објаснуваат авторите на студијата, површината на Месечината е сува, составена од чакал и прашина. Овие седименти придонесуваат за тресење и лизгање на земјиштето. Ова може да влијае не само на иднината на Месечината, туку и на иднината на човечките мисии на таа планета.
Научниците предупредуваат дека потресите на Месечината би можеле да бидат доволно силни за потенцијално да ги оштетат структурите што луѓето би ги изградиле таму.
Затоа, пред луѓето да се вратат на Месечината и таму да изградат некаква база, ќе биде неопходно внимателно да се проучи каде сеизмичката активност е најголема и каде е безбедно да се изградат живеалишта.
