Станува збор за робот долг 50 см кој веќе може да фати мали пластични честички со големина од 2 мм.
„Загадувањето на водите, особено загадувањето со пластика, е огромен проблем. Не страдаат само океаните, туку и реките, потоците, езерата и мочуриштата. Тоа е проблем без единствено решение“, вели Елеонор Мекинтош, студентка по хемија и победник на натпреварот.
„Мојот дизајн е фокусиран на разновидноста во функцијата. Кое суштество може подобро да се справи со проблемите во водните тела од она што живее во нив? Рибите се прилагодени на нивната околина, а жабрите се неверојатен механизам во природата кој го филтрира кислородот во крвотокот. Така, врз основа на тоа го адаптирав неговиот дизајн, а целта беше филтер за микропластика“, додаде таа.
Роботот се движи во водата така што ја движи опашката додека ја држи устата отворена така што водата заедно со микропластиката влегува во внатрешната празнина. Кога шуплината е исполнета со вода, устата се затвора, а потоа дното на шуплината се крева и преку перките ја исфрла водата од роботот, но микропластиката останува заробена.
Роботска риба долга 50 см веќе може да фати честички од 2 мм. Содржи сензори кои овозможуваат негово следење, како и сензори за проценка на заматеноста и нивото на подводна светлина. Исто така, роботот свети ноќе.
Прототипот во моментов се потпира на жичана контрола, меѓутоа, идните верзии би можеле да доловат многу помали честички и би можеле да се движат побрзо и целосно независно.
