Вселенскиот телескоп James Webb ја откри досега најстарата позната црна дупка, која датира од пред 13 милијарди години.
Овој период одговара на зората на универзумот приближно 400 години по Големата експлозија. Набљудувањата предводени од Универзитетот „Кембриџ“ сугерираат дека оваа колосална црна дупка „ја јаде својата галаксија до смрт“.
Се верува дека масивните црни дупки се формираат од остатоците од џиновските ѕвезди откако ќе поминат низ процес познат како гравитациски колапс.
Според конвенционалните модели, црната дупка обично има маса од околу сто пати поголема од масата на Сонцето, меѓутоа, она што најмногу ги збуни експертите е невообичаено масивната маса на црната дупка, која е неколку милиони пати поголема од масата на нашето Сонце.
Потребни се милијарди години за една црна дупка да стане супермасивна. Прашањето овде е како црните дупки се формираат и се шират за толку кратко време. Истражувачите веруваат дека резултатите имплицираат алтернативни патишта за формирање црни дупки.
„Многу е рано во универзумот да се види ваква огромна дупка, па мораме да разгледаме други начини на кои таа би можела да се формира“, вели водечкиот автор, професорот Роберто Мајолино.
На пример, тие би можеле да се појават како прилично масивни „суштества“ и би можеле да имаат способност да ја апсорбираат материја пет пати побрзо отколку што се мислеше.
„Многу раните галаксии биле исклучително богати со гас, така што тие биле шведска маса за црните дупки“, додава Мајолино.
Древната црна дупка брзо ја троши материјата од нејзината галаксија домаќин наречена GN-z11. Набљудувањата откриваат дека оваа галаксија емитира интензивно зрачење од енергичната црна дупка во нејзиниот центар.
GN-z11 е компактна галаксија која е околу сто пати помала од нашиот Млечен Пат. Кога црните дупки активно трошат, тие исфрлаат гас со екстремно брза брзина, слична на ултрабрзиот ветер. Овој „ветер“ има потенцијал да го запре процесот на формирање на ѕвезди, што постепено води до исчезнување на галаксијата.
Во исто време, таа претставува закана за самата црна дупка, бидејќи го отсекува изворот на постоењето на црната дупка.
Мајолино ја истакнува моќта на вселенскиот телескоп James Webb.
„Ова е нова ера, огромен скок во чувствителноста, особено во инфрацрвената светлина. Тоа е како надградба на телескопот Galileo со модерна технологија преку ноќ. Пред Webb да почне да работи, мислев дека можеби универзумот не е толку интересен кога ќе се отиде понатаму од она што можевме да го видиме со телескопот Hubble. Но, тоа воопшто не беше случај, универзумот е дарежлив во она што ни го покажува и ова е само почеток“, заклучи Мајолино.
