Еврејските полицајци и цивили го опљачкале имотот на раселените Палестинци во 1948 година. Израелски историчар сега укажува на злосторствата и остро го критикува основачот на државата Давид Бен-Гурион, пишува германски Der Spiegel.
„Се вратив во Тиверија на пладне и утврдив дека е извршен погром“, напишал огорчено Јосеф Нахмани на 22 април 1948 година во својот дневник. Нахмани бил еврејски член на градскиот совет на Тиверија на Галилејското Море. Тој и други очевидци детално го опишале она што го сметале за голема срамота за, тогаш сè уште неоснованата, еврејска држава по која копнееја.
„Евреите шетаа низ градот во групи ограбувајќи ги куќите и продавниците на Арапите. Тоа многу ме погоди... Тоа е дамка на нашето знаме“, напишал Нахмани.
Еврејската милиција Хагана не можела да ја стави толпата под контрола. „Тие самите учествуваа во пљачкањето (...) Дојдоа со возила и чамци и товареа секакви предмети (...) Носеа дозволи од нивните команданти кои ги овластуваа да ги понесат работите со себе“.
Нахмани го напишал ова шест месеци по усвојувањето на резолуцијата на ООН во 1947 година, со која се предвидува поделба на Палестина на еврејска и арапска држава. Повеќето Арапи ја отфрлија резолуцијата. Веднаш по резолуцијата, еврејските квартови и населби беа цел на напади; Арапите наидоа на жесток отпор. По формирањето на државата Израел на 14 мај 1948 година, борбите прераснаа во војна. Армиите на неколку арапски држави ја нападнаа младата еврејска држава.
Дури и за време на граѓанската војна, Палестинците беа далеку инфериорни во однос на еврејските вооружени сили, кои се состоеја од големата војска Хагана и ултранационалистичките борбени организации Иргун и Лечи. Со големата офанзива од април 1948 година, еврејските сили за неколку недели успеаја да преземат контрола над важните градови како што се Тиверија, Хаифа и Јафа, како и над бројни палестински села.
По освојувањето на Тиверија на 18 април, арапските жители морале да го напуштат градот. Британците владееле со земјата до средината на мај, и кога конечно се повлекле, започнал масовен грабеж на напуштените станбени области... Нахмани во својот дневник напишал дека локалното еврејско раководство експлицитно го забранило тоа и дека поединци дури и се обиделе да го запрат грабежот со предупредувачки истрели. Не успеале.
Речиси никој од разбојниците во Тиверија, вклучително и еврејски полицајци, не бил изведен пред лицето на правдата.
Според израелскиот историчар Адам Раз, Тиверија била преседан што довел до грабеж на повеќето арапски имоти на сите подоцнежни освоени територии. Неговата книга „Грабежот на арапскиот имот во војната за независност“ беше објавена неодамна. Со обемна истрага, тој ја обработи темата што израелската јавност со децении ја чуваше во тајност и ја третираше како табу.
Адам Раз (37) се фокусира на грабежот на палестинскиот подвижен имот, односно на скапоцените предмети пронајдени во илјадници и илјадници куќи и станови. Од предмети за домаќинство, мебел до книги и лични предмети. Продавници, работилници, фабрики, па дури и џамии и цркви биле ограбени. Ова е сè уште неистражена тема, наспроти одземањето на палестинско земјиште и недвижен имот.
Израелските власти не можеле да го запрат јуришот на пљачкашите, иако го формирале Одделот за арапска сопственост, кој подоцна стана Министерство за малцинства. Напротив, опсегот растел. Ова станало очигледно кога богатите арапски краишта на пристанишниот град Хаифа биле окупирани на 22 април 1948 година. Во грабежот учествувале не само еврејските милицајци и жителите на градовите од сите социјални и возрасни групи, туку и добро организирани групи од соседните градови.
Адам Раз посочува дека безбедносните сили не дејствувале или дека дејствувале во ограничена мерка, поради што не можело да се спречи грабежот што траел со месеци.
Слични сцени се случиле во Ерусалим кон крајот на април откако арапските жители ги напуштиле своите станбени области надвор од старите ѕидини на градот. И тука, покрај вооружените борци, учествувале и припадници на сите можни слоеви на населението - предводени од незаситна алчност. Децении подоцна, тоа е вака опишано: „Мажи, жени и деца трчаа наваму-натаму како пијани глувци“.
