Астрономите погледнаа во раните денови на универзумот користејќи го вселенскиот телескоп James Webb - и забележале нешто неочекувано.

Открија шест масивни галаксии кои постоеле помеѓу 500 и 700 милиони години по Големата експлозија.
„Овие објекти се значително поголеми отколку што некој очекуваше. Предвидувавме дека таму ќе најдеме мали, млади галаксии. Наместо тоа, најдовме зрели, како нашата“, рече астрофизичарот Џоел Леја од Универзитетот Пен Стејт.
James Webb го набљудува универзумот во инфрацрвена светлина, која е невидлива за човечкото око, и затоа може да го регистрира слабиот сјај на древните ѕвезди и галаксии. Станува збор за револуционерен телескоп од девет милијарди долари кој е стопати почувствителен од Hubble. Главно ги набљудува пространствата на вселената во инфрацрвениот спектар, што му овозможува да навлезе во облаците од гас и прашина каде што се раѓаат ѕвездите. Телескопот Hubble работеше првенствено на оптички и ултравиолетови бранови должини.
James Webb теоретски би требало да може да ѕирне во вселената пред 13,5 милијарди години. Научниците проценуваат дека универзумот е стар околу 13,7 милијарди години. „Откривањето на таквите масивни формации на галаксии исклучително рано во историјата на универзумот ги razni[a теориите за кои претпоставувавме дека се утврдена наука“, рече Леја, пренесува CNN.
Галаксиите се толку масивни што побиваат 99% од моделите за раното формирање на галаксиите во универзумот, што значи дека научниците сега треба повторно да размислат како всушност се формирале и еволуирале галаксиите. Сегашната теорија сугерира дека галаксиите започнале како мали облаци од ѕвезди и прашина кои растеле со текот на времето.
„За прв пат погледнавме во многу раниот универзум, немавме поим што ќе најдеме таму. На крајот, откривме нешто толку неочекувано што создава проблеми за науката. Ја доведува во прашање целата слика за раното формирање на галаксии. Отпрвин мислев дека сме згрешиле“, вели Леја.
Еден начин да се утврди зошто овие галаксии пораснале толку брзо е преку спектрална анализа, која ги разгледува различните бранови должини за да дефинира различни елементи или да го одреди вистинското растојание на галаксиите.
„Спектралната анализа ќе покаже дали овие галаксии се реални или не. Ќе ни покаже колку се големи и колку се оддалечени. Ова е нашиот прв поглед, па мораме да бидеме отворени за многу можности. Иако податоците покажуваат дека тие веројатно се галаксии, мислам дека постои реална можност некои од овие објекти да испаднат дека се супермасивни црни дупки“, рече Леја.