Велат дека сообраќајната култура е показател за општата култура на еден град.
Ако се водиме по ова, Скопје убедливо е една од најнекултурните метрополи, бидејќи се чини дека сообраќајните правила и знаци не им значат ништо на луѓето и мислат дека нивното почитување е произволно и во зависност од нивните лични потреби и расположби во моментот.
Ова важи за млади истари, возачи и пешаци, велосипедисти и тротинести...
Колку за илустрација, ќе ви споделам една едночасовна сообраќајна приказна од возење велосипед од Капитол Мол во скопската населба Аеродром, до Соборниот храм во Скопје, и назад, релација што е покриена со велоинфраструктура.
2 пешаци се движат долж велосипедската патека свртени со грб кон велосипедистот и не се поместуваат ни при звучен сигнал. Пешачка патека има паралелно со велосипедската, поделени со тревник. При одминување летаат пцовки и коментари „Тука ли најде да возиш?!“
Пешак се движи по велосипедската патека во правец на велосипедистот, не реагира на звучен сигнал за предупредување, оди со главата во телефон. Пешачка патека има паралелно со велосипедската, обележани се и двете. Коментарот на пешакот е „Па ме гледаш, што не ме заобиколиш“.
Пешак со детска количка се движи насреде меѓу пешачката и велосипедската патека, двете патеки се обележани, има и знак. На звучен сигнал да се помести се расправа дека тоа „Не е место за велосипеди“ и „Па кај се брзаш ма ти?!“.
2 велосипедисти чекаат да преминат на семафор во делот за пешаци и неправилно се вклучуваат во тесниот спуштен рабник за да влезат на патеката по преминување улица, загрозувајќи ја безбедноста на пешаците и на велосипедистите кои се движат прописно.
4 велосипедисти возат паралелно со велосипедската патека и непрописно се вклучуваат на патеката без намалување на брзината, погледнување или сигнализирање.
Велосипедист преминува семафор на црвено и се расправа зошто „му го блокирам“ пристапот до спуштениот рабник додека јас чекам зелено светло.
Возач излегува од „паркинг место“ каде е непрописно паркиран, возејќи во риверц, излегувајќи на велосипедската патека и загрозувајќи ја безбедноста на велосипедистите.
Возач со вртење десно се приклучува од споредна во главна улица, без да намали брзина, сечејќи прешачки/велосипедски премин, прекинувајќи им го движењето на пешаците и велосипедистите кои имаат предност на минување.
Возач чека на семафор влезен целосно со предниот дел од возилото во делот за велосипедисти на преминот. На коментарот дека не смее толку напред да стои, враќа со пцуење и „Гледај си ја работата“.
6 мотоциклисти во различни наврати возат по велосипедската патека, во обратен правец, нема простор да се разминеме, не застануваат, не намалуваат брзина.
Девојка на тротинет вози по велосипедска патека и претекнува така што влегува и излегува од велосипедската патека на пешачката, бркајќи ги пешаците кон правецот на движење на велосипедстите кои се движат прописно.
Засега, велосипедист - 0, сообраќајна некултура - 21. Ваквите инциденти, кои се речиси секојдневни, барем мене не ме обесхрабруваат да одберам велосипед како примарно превозно средство во главниот град, но апелирам за поголема внимателност и соодветно казнување на загрозувањето на безбедноста во сообраќајот.
Кои се вашите „омилени“ опасности во сообраќајот како велосипедист?
