Фосилизираните остатоци кои припаѓаат на некои од најстарите човечки предци се постари отколку што се мислеше, покажа новото истражување.
Фосилите, вклучително и оној што припаѓа на пештерска жена, се закопани со милениуми во јужноафриканските пештери познати како „Лулка на човештвото“. Современите методи на тестирање покажуваат дека група рани луѓе талкале по Земјата пред 3,4 до 3,7 милиони години. Овој нов период може да го промени сегашното разбирање за човековата еволуција. Ова значи дека сега постојат неколку можни начини на кои нашите предци еволуирале во рани луѓе.
Со години, научниците веруваа дека видот Australopithecus africanus, чии фосили беа пронајдени во пештерите Стеркфонтејн во близина на Јоханесбург, е стар помалку од 2,6 милиони години. Подземниот комплекс содржел повеќе останки од раните луѓе од која било друга локација во светот, вклучително и остатоци од жена, односно череп, кој бил пронајден во 1947 година.
Според Музејот Смитсонијан, овој вид одел на две нозе и бил понизок од современите луѓе. Просечната висина на мажите била 138, а на жените 115 см.
Сепак, новите техники за датирање со радиоактивни врски сугерираат дека посмртните останки на жената се милион години постари отколку што се веруваше. Седиментот околу фосилот беше тестиран за нивоа на редок изотоп формиран кога карпите биле изложени на космички зраци, пред да паднат во пештерата. Претходно се сметаше дека хоминидите Australopithecus africanus биле премлади за да еволуираат во homo genus или нашите предци кои талкале по Земјата пред 2,2 милиони години.
Меѓутоа, новите откритија укажуваат на тоа дека тие се милион години постари, односно дека пештерската жена и видот на кој таа припаѓа всушност им претходеле на раните луѓе.
Тоа значи дека видот постоел во исто време со мајмунот Луси, чии останки се стари 3,2 милиони години и кој долго време се сметал за вид кој довел до појава на најраните луѓе.
