Кога вселенското летало Juno на НАСА го направи своето најблиско приближување до месечината Европа на Јупитер, во септември 2022 година, фотографираше не само „џебови“ со солена вода поврзани со подземниот океан, туку и потенцијални „лузни“ формирани од испарување на водена пареа.
Повеќето од снимките на мисијата Juno беа снимени со инструмент наречен JunoCam, кој успеа да сними 4 снимки со висока резолуција од површината на месечината Европа додека леталото минуваше покрај ледената месечина на надморска височина од 355 километри. Вселенското летало го користело и инструментот Stellar Reference Unit, кој вообичаено се користи за фотографирање на „бледи“ ѕвезди за навигациски цели. Меѓутоа, во оваа прилика, можностите на инструментот SRU беа прилагодени за фотографирање на ноќната страна на месечината Европа. Ова е страната што свети само кога светлината се рефлектира од врвовите на облаците на Јупитер.
SRU откри необична карактеристика која поради својата форма е наречена Platypus. Формално кажано, тоа е она што е познато како хаотичен терен, збрка од ледени блокови, гребени, могили и црвеникаво-кафени дамки. Хаотичен терен беше фатен на површината на месечината Европа уште во деновите на мисијата Voyager, а планетарните научници се сомневаат дека региони како овие можеби се места каде течноста тече на површината, делумно топејќи ја ледената кора.
Platypus е огромна и зафаќа површина од 37x67 километри. Бидејќи ледената површина на месечината на Европа има тенденција да се измазнува во геолошки кратки временски периоди, бришејќи ги површинските карактеристики како што се кратерите, Platypus мора да биде една од најмладите карактеристики на Месечината.
„Овие карактеристики укажуваат на денешната површинска активност и присуство на подземна течна вода на месечината Европа“, рече Хајди Бекер од Лабораторијата за млазен погон на НАСА. Додаде дека Platypus ќе биде примарна цел на мисијата Europa Clipper на НАСА, која ќе започне оваа година, како и на европската мисија JUICE, која веќе е на пат кон Јупитер.
Педесет километри северно од Platypus се потенцијално уште повозбудливи карактеристики, збир од двојни гребени опкружени со темни дамки на површината. Вакви карактеристики претходно биле видени на друго место на месечината Европа, и се верува дека е точката на потекло на облаците од водена пареа што еруптираат во вселената достигнувајќи висина и до 200 километри.
